- zebun
- çok zayıf, çok kötü
Beypazari ağzindan sözcükler. 2010.
Beypazari ağzindan sözcükler. 2010.
zebun — sf., esk., Far. zebūn Güçsüz, zayıf, âciz İnsan gözünden ziyade, bu kafese konmuş vahşi, yırtıcı hayvanların, içleri hırs, haşinlik ve ürkeklikle dolu, heybetli fakat zebun gözlerine benziyordu. R. H. Karay Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller… … Çağatay Osmanlı Sözlük
zebun etmek — güçsüz bırakmak, zavallı duruma düşürmek veya getirmek Beni bir gözleri ahuya zebun etti felek. Y. S. Selim … Çağatay Osmanlı Sözlük
zebun kalmak — güçsüz, zavallı durumda bulunmak Bir zaman gelir ki sırf kendi icadımız olan bir his elinde zebun kalırız. H. C. Yalçın … Çağatay Osmanlı Sözlük
zebûn — (F.) [ نﻮﺑز ] 1. alçak. 2. aciz, zavallı. 3. güçsüz … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
ZEBUN — f. Zayıf, güçsüz, âciz. * Alışverişte aldanan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
zebun olmak — güçsüz duruma düşmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
zebûn etmek — 1. alçaltmak. 2. aciz bırakmak. 3. güçsüz bırakmak … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
zebûn olmak — 1. alçalmak. 2. aciz kalmak. 3. güçsüz kalmak … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
ZEBUN-KUŞ — Düşkünleri ezen. Zâlim. Gaddar. VURUCU, VURAN MÂNASINA G ULAĞA ÇALINAN. ZEBAN ZED Yayılmış söz … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
arığmak — zebun, argın olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük