- kültem
- kağıt destesi
Beypazari ağzindan sözcükler. 2010.
kültem
Look at other dictionaries:
uroczysko — n II, N. uroczyskokiem; lm D. uroczyskoysk 1. «u dawnych Słowian: miejsce, zwykle w głębi puszczy, związane z kultem bóstwa, z odbywaniem narad, sądów lub uważane za siedzibę złych duchów; dziś: miejsce odludne, pustkowie» Tajemnicze uroczysko.… … Słownik języka polskiego
kultowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, kultowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający związek z kultem bóstwa, z kultem religijnym, religią; obrzędowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przybory, naczynia, szaty kultowe. Kultowy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Курган Костюшко (Поланец) — У этого термина существуют и другие значения, см. Курган Костюшко. Памятник Курган Костюшко Kopiec Kościuszki … Википедия
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
babbityzm — m IV, D. u, Ms. babbityzmzmie, blm książk. «postawa życiowa charakteryzująca się oportunizmem, kultem dobrobytu, mieszczańską moralnością» ‹od nazwiska› … Słownik języka polskiego
bachiczny — 1. «związany z kultem Bachusa» Motywy bachiczne w malarstwie. ∆ lit. Wiersz bachiczny «wiersz opiewający Bachusa lub wino» 2. przestarz. «hulaszczy, pijacki, rozwiązły» Uczty bachiczne … Słownik języka polskiego
dąb — m IV, D. dębu, Ms. dębie; lm M. dęby 1. «Quercus, drzewo z rodziny bukowatych, o rozłożystych konarach, grubej, popękanej korze, ścisłej, twardej masie drzewnej, mające owoce żołędzie; występuje w kilku gatunkach przeważnie w północnej strefie… … Słownik języka polskiego
dionizyjski — dionizyjskiscy 1. «związany z kultem Dionizosa, z Dionizjami» Mity dionizyjskie. 2. «pełen wesołości, upojny, beztroski; bachiczny, zmysłowy, orgiastyczny» Humor, nastrój dionizyjski. Uczta, zabawa dionizyjska … Słownik języka polskiego
egzegeta — m odm. jak ż IV, Ms. egzegetaecie; lm M. egzegetaeci, DB. tów 1. «filolog zajmujący się egzegezą; komentator» 2. «teolog komentujący teksty biblijne» 3. hist. «w starożytnej Grecji: tłumacz wyroczni i niekiedy praw i obyczajów; w Atenach także… … Słownik języka polskiego
fetyszysta — m odm. jak ż IV, CMs. fetyszystayście; lm M. fetyszystayści, DB. fetyszystatów 1. «wyznawca fetyszyzmu, człowiek skłonny do otaczania jakichś przedmiotów irracjonalnym kultem» 2. «osoba dotknięta fetyszyzmem zaburzeniem płciowym» … Słownik języka polskiego
